Η σπουδαιότητα της Πατερικής Θεολογίας συνίσταται, ακριβώς, στο ενδιαφέρον της για την ανθρώπινη θνητότητα και κατά συνέπεια στο μήνυμα της Αναστάσεως. Δεν παραβλέπει καθόλου την αθλιότητα της αμαρτωλής υπάρξεως, αλλά την ερμηνεύει όχι μόνο με ηθικές ή ηθικιστικές κατηγορίες, αλλά με θεολογικές. Το φορτίο της αμαρτίας συνίσταται όχι μόνο στο αίσθημα ενοχής, αλλά στην απόλυτη διάλυση ολόκληρης της δομής της ανθρώπινης φύσεως. Ο πεπτωκώς άνθρωπος δεν είναι πλέον άνθρωπος, είναι υπαρξιακά ξεπεσμένος. Και το σημείο αυτού του ξεπεσμού είναι ο θάνατος του ανθρώπου.
π. Γ. Φ.
π. Γ. Φ.
